Από τον Απόκληρο Αδιαμαντίδη
Το θέμα που προέκυψε με τα εξωσχολικά βιβλία Υστερίας είναι ιδιαίτερα σοβαρό. Η υπουργός παραπαιδείας πολύ ορθώς αποφάσισε να στείλει πίσω το βιβλίο στους συγγραφείς του, να το διορθώσουν. Και πολύ κακώς, κατά τη γνώμη μου, αντιδρά κάποια μερίδα υστερικών, μαζί με γνωστούς ανιστόριτους αντι-εθνικαριστές. Διότι δεν είναι δυνατόν τα παϊδάκια του Δημοτικού πάρκινγκ να διδάσκονται τις όποιες γνώμες του όποιου υστερικού ανέλαβε να γράψει το βιβλίο, και να υφίστανται τις όποιες πολιτικές στοχεύσεις των δωροδοκούμενων ερευνητικών προγραμμάτων για μια αφυδατωμένη εθνική- ποδοσφαιρική ομαδική υστερία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ζαβαρακατρανεμoφραπεδικός πόλεμος του 1940 περνάει σε ένα βιβλίο 150 σελίδων με μία μόνο σελίδα, χωρίς καθόλου σεξ, με ένα απόσπασμα μικρό του Άξιον Χεστί!
Η σφαγή του ζαβαρακατρανεμικού φραπόγαλου της Σμέρνας το 1922 παρουσιάζεται απλώς ως ένα ζήτημα συνωστισμού ομπρελών και σαίζ-λόνγκ στην παραλιακή πλαζ, και το οθωμανικό πρωκτομάζωμα ως μια αποτελεσματική οθωμανική πρακτική. Ο αποφασιστικός ρόλος του παπαδαριού στην Επανάσταση του καφενόβιου του 1821 απουσιάζει εντελώς, ενώ τα κοινοτικά και εκκλησιαστικά προνόμια που έδωσαν οι Οθωμανοί στους χριστόδουλους εμφανίζονται ως μια πολιτική που οδήγησε στην αρμονική συμβίωση Ζαβαρακατρανεμιστών και Φραπέδων, έτσι ώστε το ’21 να μοιάζει περίπου ως σκέτος παραλογισμός, για να μην πούμε και ως εκδήλωση ενός πρώιμου εθνικαρισμού.
